Maria Kownacka urodziła się 11 września 1894 roku, w miejscowości Słup koło Kutna.

Wcześnie osierocona przez matkę, dzieciństwo przeżyła w ciężkich warunkach.
Ukończyła gimnazjum w Warszawie i w roku 1912 zaczęła pracować jako nauczycielka.

W latach 1914–1915 uczyła w majątku Krzywda na Podlasiu, w zorganizowanej przez siebie tajnej szkole. W dzień uczyła dzieci, a wieczorami dorosłych. W okresie żniw zaś prowadziła przedszkole dla najmłodszych.

Po zakończeniu I wojny światowej, w 1918 r. wróciła z Mińska Litewskiego ponownie do majątku Krzywda, gdzie założyła szkołę „ludową” i prowadziła ją przez rok. Organizowała także amatorskie przedstawienia, a wolnych chwilach pisała drobne utwory dla dzieci. W 1919 roku zadebiutowała w „Płomyczku”, który był dodatkiem do czasopisma „Płomyk”. W czasopiśmie tym autorka drukowała liczne utwory, które później ukazywały się jako książki wydawnictwa „Nasza Księgarnia”. Oto niektóre tytuły: „Plastusiowy pamiętnik”, „Deszczyk pada, słonko świeci”, „Cztery mile za piec”, „Kajtkowe przygody”, „Szkoła nad obłokami”, „Tajemnica uskrzydlonego serca”, „Rogaś z Doliny Roztoki”.

​Od najwcześniejszych lat swego życia była przyjaciółką dzieci – pracowała z nimi i dla nich.
W jej autobiografii możemy przeczytać: „...Po wyjątkowo ciężkim, osieroconym dzieciństwie
i młodości, nigdy nie podaję dzieciom rzeczy smutnych. Wszystko co piszę, staram się utrzymać w jasnych kolorach, tak, żeby na dziecięcej buzi wywołać uśmiech...”.

Twórczość Marii Kownackiej jest niezwykle komunikatywna. Porusza tematy związane
z przeżyciami dziecka, podkreśla rolę wychowania w rodzinie i znaczenie koleżeństwa.
Dużo jest w tej twórczości folkloru.

Maria Kownacka znała i rozumiała dzieci. W ciągu swego pracowitego życia napisała około sześćdziesięciu książek dla dzieci. Dla dzieci poświęciła całą swoją twórczość. Była wielkim przyjacielem dzieci, nie tylko w twórczości literackiej, ale również w życiu codziennym.

„Piszę dla Was, – powiedziała kiedyś młodym czytelnikom – a każda nowa książka, która Was cieszy, jest moją radością...”

Przyroda była wielką pasją Marii Kownackiej. Zauważyć można to niemal w każdej jej książce. Poznaniu świata roślin i zwierząt poświęciła ona specjalną, napisaną wraz z Marią Kowalewską, książkę pt. „Głos przyrody”. To dwutomowe dzieło stanowi rodzaj encyklopedii przyrodniczej przeznaczonej dla dzieci.

Za swoją twórczość Maria Kownacka otrzymała wiele nagród i wyróżnień - m.in. "Order Uśmiechu" i "Orle Pióro" - nagrody nadane przez dzieci. Obecnie w mieszkaniu pisarki
w Warszawie znajduje się Izba Pamięci Marii Kownackiej.

 Zmarła 27 lutego 1982 roku w Warszawie.